معنی فارسی duel
B2 /ˈd(j)uəl/مبارزه‌ای رسمی و معمولاً با سلاح بین دو نفر.
A contest between two parties, often involving weapons.
- noun
- verb
noun
معنی(noun):
Arranged, regular combat between two private persons, often over a matter of honor.
معنی(noun):
Historically, the wager of battle (judicial combat)
معنی(noun):
Any struggle between two contending persons, groups or ideas.
verb
معنی(verb):
To engage in a battle.
example
معنی(example):
دو شوالیه بر سر مبارزه در سپیده‌دم توافق کردند.
مثال:
The two knights agreed to a duel at dawn.
معنی(example):
در گذشته، مبارزه معمولاً راهی برای حل و فصل اختلافات بود.
مثال:
In the past, a duel was often a way to settle disputes.
معنی فارسی کلمه duel
:
مبارزه‌ای رسمی و معمولاً با سلاح بین دو نفر.
