معنی فارسی coincidence
B1 /koʊˈɪnsɪdəns/اتفاقی که به طور غیرمنتظره و ناخواسته رخ می‌دهد.
A situation in which events happen at the same time by chance.
- noun
noun
معنی(noun):
Of objects, the property of being coincident; occurring at the same time or place.
معنی(noun):
Of events, the appearance of a meaningful connection when there is none.
معنی(noun):
A coincidence point.
معنی(noun):
A fixed point of a correspondence; a point of a variety corresponding to itself under a correspondence.
example
معنی(example):
فقط یک تصادف بود که ما در کافه ملاقات کردیم.
مثال:
It was just a coincidence that we met at the cafe.
معنی(example):
تصادف تاریخ تولدهای آنها همه را شگفت‌زده کرد.
مثال:
The coincidence of their birthdays surprised everyone.
معنی فارسی کلمه coincidence
:
اتفاقی که به طور غیرمنتظره و ناخواسته رخ می‌دهد.
