معنی فارسی handcuff
B1 /ˈhændˌkʌf/دستبند ابزاری برای محدود کردن دستها به هم.
Metal shackles for confining the wrists of a detained person.
- noun
- verb
noun
معنی(noun):
One ring of a locking fetter for the hand or one pair.
verb
معنی(verb):
To apply handcuffs to
معنی(verb):
To restrain or restrict.
مثال:
Dang, I’m handcuffed by these regulations. I’d like to help but it’d be illegal.
example
معنی(example):
پلیس دستبند به مظنون زد.
مثال:
The police put handcuffs on the suspect.
معنی(example):
او دستگیر شد و با دستبند به مکان دیگری برده شد.
مثال:
He was arrested and taken away in handcuffs.
معنی فارسی کلمه handcuff
:
دستبند ابزاری برای محدود کردن دستها به هم.
