معنی فارسی indulgence
B1 /ɪnˈdʌld͡ʒəns/افراط به معنای اجازه دادن به خود برای لذت بردن از چیزها، حتی اگر این لذت‌ها مضر باشند.
The act of allowing oneself to enjoy something, especially to excess.
- noun
- verb
noun
معنی(noun):
The act of indulging
معنی(noun):
Tolerance
معنی(noun):
Catering to someone's every desire
معنی(noun):
Something in which someone indulges
معنی(noun):
An indulgent act; favour granted; gratification.
معنی(noun):
A pardon or release from the expectation of punishment in purgatory, after the sinner has been granted absolution.
verb
معنی(verb):
(Roman Catholic Church) to provide with an indulgence
example
معنی(example):
آشفتگی او در خوردن شیرینی به خوبی شناخته شده است.
مثال:
Her indulgence in sweets is well known.
معنی(example):
افراط می‌تواند به عادات ناسالم منجر شود.
مثال:
Indulgence can lead to unhealthy habits.
معنی فارسی کلمه indulgence
:
افراط به معنای اجازه دادن به خود برای لذت بردن از چیزها، حتی اگر این لذت‌ها مضر باشند.
