معنی فارسی objection
B1 /əbˈdʒɛkʃən/اعتراض، ابراز نارضایتی یا مخالفت با یک نظر یا پیشنهاد.
An expression or feeling of disapproval or opposition.
- noun
noun
معنی(noun):
The act of objecting.
معنی(noun):
A statement expressing opposition, or a reason or cause for expressing opposition (generally followed by the adposition to).
مثال:
I have no objection to any person's religion.
معنی(noun):
An official protest raised in a court of law during a legal trial over a violation of the rules of the court by the opposing party.
example
معنی(example):
او به طرح یک اعتراض کرد.
مثال:
She raised an objection to the plan.
معنی(example):
وکیل در طول محاکمه یک اعتراض ثبت کرد.
مثال:
The lawyer filed an objection during the trial.
معنی فارسی کلمه objection
:
اعتراض، ابراز نارضایتی یا مخالفت با یک نظر یا پیشنهاد.
