معنی فارسی platitude
B2 /ˈplætɪt(j)ud/موضوع یا جمله‌ای معمولی و خسته‌کننده که نوید چیز جدیدی را نمی‌دهد.
A remark or statement that has been used too often to be interesting or thoughtful.
- noun
noun
معنی(noun):
An often-quoted saying that is supposed to be meaningful but has become unoriginal or hackneyed through overuse; a cliché.
معنی(noun):
A claim that is trivially true, to the point of being uninteresting.
معنی(noun):
Flatness.
معنی(noun):
Unoriginality; triteness.
example
معنی(example):
سخنرانی او پر از کلیشه‌هایی بود که هیچ بینش واقعی ارائه نمی‌کرد.
مثال:
His speech was filled with platitudes that offered no real insight.
معنی(example):
استفاده از کلیشه‌ها می‌تواند نویسندگی شما را سطحی کند.
مثال:
Using platitudes can make your writing feel shallow.
معنی فارسی کلمه platitude
:
موضوع یا جمله‌ای معمولی و خسته‌کننده که نوید چیز جدیدی را نمی‌دهد.
