معنی فارسی reprobate
C1 /ˈɹɛpɹəbət/شخصی که از نظر اخلاقی مردود یا ناپسندیده است.
A morally unprincipled person.
- noun
- adjective
noun
معنی(noun):
One rejected by God; a sinful person.
معنی(noun):
An individual with low morals or principles.
adjective
معنی(adjective):
Rejected; cast off as worthless.
معنی(adjective):
Rejected by God; damned, sinful.
معنی(adjective):
Immoral, having no religious or principled character.
مثال:
The reprobate criminal sneered at me.
example
معنی(example):
او به خاطر رفتار بدش به عنوان یک مردود شناخته می‌شد.
مثال:
He was considered a reprobate for his bad behavior.
معنی(example):
عملکردهای مردود شخصیت محکوم شد.
مثال:
The reprobate actions of the character were condemned.
معنی فارسی کلمه reprobate
:
شخصی که از نظر اخلاقی مردود یا ناپسندیده است.
