معنی فارسی upper house
B2نهاد قانونی یا مجلس بالایی در یک سیستم سیاسی، معمولاً با اختیارات ویژه و مسئولیت‌های معین.
The part of a legislature that typically has more power or represents different interests than the lower house.
- noun
noun
معنی(noun):
One of the two parts of a parliament in some countries, usually smaller and having more restricted power than the lower house.
example
معنی(example):
مجلس بالا در پارلمان قدرت زیادی دارد.
مثال:
The upper house of the parliament holds significant power.
معنی(example):
اعضای مجلس بالا معمولاً منصوب می‌شوند، نه انتخابی.
مثال:
Members of the upper house are usually appointed, not elected.
معنی فارسی کلمه upper house
:
نهاد قانونی یا مجلس بالایی در یک سیستم سیاسی، معمولاً با اختیارات ویژه و مسئولیت‌های معین.
