معنی فارسی airfield
A2زمینی برای فرود و برخاست هواپیماها، معمولاً با باند فرود.
A piece of land used for the landing and takeoff of aircraft.
- noun
noun
معنی(noun):
An open field designated for the taking off and landing of aircraft, but which, unlike an airport, does not necessarily have terminals or paved runways.
example
معنی(example):
فرودگاه کوچک با پروازهای کوچک مشغول بود.
مثال:
The small airfield was busy with small planes landing.
معنی(example):
آنها یک فرودگاه ساختند تا جت‌های خصوصی را پذیرش کند.
مثال:
They built an airfield to accommodate private jets.
معنی فارسی کلمه airfield
:
زمینی برای فرود و برخاست هواپیماها، معمولاً با باند فرود.
