معنی فارسی annoyance
B1 /əˈnɔɪəns/آزردگی، نارضایتی و ناراحتی ناشی از یک عمل یا وضعیت.
The feeling of being bothered or irritated.
- noun
noun
معنی(noun):
That which annoys.
معنی(noun):
An act or instance of annoying.
معنی(noun):
The psychological state of being annoyed or irritated.
example
معنی(example):
صحبتهای مداوم او برای من منبع آزردگی بود.
مثال:
Her constant talking was a source of annoyance for me.
معنی(example):
موسیقی بلند در طول جلسه آزاردهنده بود.
مثال:
The loud music was an annoyance during the meeting.
معنی فارسی کلمه annoyance
:
آزردگی، نارضایتی و ناراحتی ناشی از یک عمل یا وضعیت.
