معنی فارسی aphasia
B2 /əˈfeɪzɪə/آفازیا، اختلالی است که ارتباطات کلامی و زبانی را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
A disorder that affects communication, making it difficult to speak, understand, or use language.
- noun
noun
معنی(noun):
A partial or total loss of language skills due to brain damage. Usually, damage to the left perisylvian region, including Broca's area and Wernicke's area, causes aphasia.
example
معنی(example):
آفازیا می‌تواند پیدا کردن کلمات صحیح را دشوار کند.
مثال:
Aphasia can make it hard to find the right words.
معنی(example):
شخصی که به آفازیا مبتلا است، ممکن است در صحبت کردن یا درک زبان دچار مشکل شود.
مثال:
Someone with aphasia may struggle to speak or understand language.
معنی فارسی کلمه aphasia
:
آفازیا، اختلالی است که ارتباطات کلامی و زبانی را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
