معنی فارسی apogee
B2 /ˈæ.pə.dʒi/اوج نقطه‌ای است که در آن یک جسم در مدار خود دورترین فاصله را از مرکز زمین یا یک سیاره می‌گیرد.
The highest point in the trajectory of an object in orbit; can also refer to the climax of a narrative.
- noun
The point, in an orbit about the Earth, that is furthest from the Earth: the apoapsis of an Earth orbiter.
(more generally) The point, in an orbit about any planet, that is farthest from the planet: the apoapsis of any satellite.
(possibly obsolete outside astrology) The point, in any trajectory of an object in space, where it is furthest from the Earth.
The highest point.
ماهواره به اوج خود رسید و دورترین نقطه از زمین بود.
The satellite reached its apogee and was furthest from the Earth.
در زمینه یک داستان، اوج نمایانگر اوج داستان است.
In the context of a story, the apogee represents the climax of the plot.
معنی فارسی کلمه apogee
:
اوج نقطه‌ای است که در آن یک جسم در مدار خود دورترین فاصله را از مرکز زمین یا یک سیاره می‌گیرد.
