معنی فارسی apraxia
C1 /əˈpɹæksɪə/اختلال حرکتی که در آن شخص نمی‌تواند حرکات هدفمند را انجام دهد، حتی اگر بخواهد.
A neurological condition characterized by the loss of the ability to coordinate purposeful movements.
- noun
noun
معنی(noun):
Total or partial loss of the ability to perform coordinated movements or manipulate objects in the absence of motor or sensory impairment; specifically, a disorder of motor planning.
example
معنی(example):
بعد از سکته، او به آفرکسیا تشخیص داده شد.
مثال:
After the stroke, he was diagnosed with apraxia.
معنی(example):
آفرکسیا می‌تواند بر توانایی یک فرد برای انجام وظایف تأثیر بگذارد.
مثال:
Apraxia can affect a person’s ability to perform tasks.
معنی فارسی کلمه apraxia
:
اختلال حرکتی که در آن شخص نمی‌تواند حرکات هدفمند را انجام دهد، حتی اگر بخواهد.
