معنی فارسی banishment
B1 /ˈbænɪʃmənt/Banishment به معنای رد کردن یا دور کردن یک فرد از یک مکان یا جامعه به عنوان مجازات یا تنبیه می‌باشد.
The act of expelling someone from a place, particularly as a form of punishment.
- noun
noun
معنی(noun):
The act of banishing.
مثال:
The judge pronounced banishment upon the war criminal.
معنی(noun):
The state of being banished, exile.
مثال:
He has been in banishment from his home country for well over four years.
example
معنی(example):
ممنوعیت او از پادشاهی یک مجازات شدید بود.
مثال:
His banishment from the kingdom was a severe punishment.
معنی(example):
داستان حول ممنوعیت یک شاهزاده سرکش می‌چرخد.
مثال:
The story revolves around the banishment of a rebellious prince.
معنی فارسی کلمه banishment
:
Banishment به معنای رد کردن یا دور کردن یک فرد از یک مکان یا جامعه به عنوان مجازات یا تنبیه می‌باشد.
