معنی فارسی banjo
A2 /ˈbæn.dʒoʊ/بانجو، یک ساز زهی با صدای خاص که معمولاً در موسیقی فولکلور و سنتی استفاده می‌شود.
A stringed musical instrument with a distinctive sound often used in folk and traditional music.
- noun
- verb
A stringed musical instrument (chordophone), usually with a round body, a membrane-like soundboard and a fretted neck, played by plucking or strumming the strings.
I come from Alabama with my banjo on my knee...
Any of various similar musical instruments, such as the Tuvan doshpuluur, with a membrane-like soundboard.
An object shaped like a banjo, especially a frying pan or a shovel.
(Dagenham) A cul-de-sac with a round end.
To play a banjo.
To beat, to knock down.
To shell or attack (a target).
او در حین خواندن یک آهنگ محلی، به بانجو نواخت.
He strummed the banjo while singing a folk song.
بانجو یک ساز محبوب در موسیقی بلوزگراس است.
The banjo is a popular instrument in bluegrass music.
معنی فارسی کلمه banjo
:
بانجو، یک ساز زهی با صدای خاص که معمولاً در موسیقی فولکلور و سنتی استفاده می‌شود.
