معنی فارسی bark
A1 /bɑɹk/صدای بلند یا نامنظم که معمولاً از ناحیه دهان سگ یا حیوانات دیگر تولید می‌شود.
The sound made by a dog or similar animal.
- noun
- verb
noun
معنی(noun):
The short, loud, explosive sound uttered by a dog, a fox, and some other animals.
معنی(noun):
An abrupt loud vocal utterance.
verb
معنی(verb):
To make a short, loud, explosive noise with the vocal organs (said of animals, especially dogs).
مثال:
The neighbour's dog is always barking.
معنی(verb):
To make a clamor; to make importunate outcries.
معنی(verb):
To speak sharply.
مثال:
The sergeant barked an order.
example
معنی(example):
سگ شروع به پارس کردن به سمت غریبه کرد.
مثال:
The dog started to bark at the stranger.
معنی(example):
صدای پارس در جنگل را دوست دارم.
مثال:
I love the sound of a bark in the forest.
معنی فارسی کلمه bark
:
صدای بلند یا نامنظم که معمولاً از ناحیه دهان سگ یا حیوانات دیگر تولید می‌شود.
