معنی فارسی beatitude

C1 /biˈætɪtud/

دولت یا حالتی از خوشحالی و سعادت، به ویژه در زمینه‌های مذهبی.

A state of utmost bliss or happiness.

noun

معنی(noun):

Supreme, utmost bliss and happiness.

معنی(noun):

Any one of the Biblical blessings given by Jesus in Matthew 5:3–12. E.g.: "Blessed are the meek for they shall inherit the earth"(Matthew 5:5).

example

معنی(example):

برکات ما را آموزش می‌دهند که در تواضع شادی پیدا کنیم.

مثال:

The Beatitudes teach us to find joy in humility.

معنی(example):

بسیاری در اعمال نیکو به سعادت می‌رسند.

مثال:

Many find beatitude in acts of kindness.

معنی فارسی کلمه beatitude

دولت یا حالتی از خوشحالی و سعادت، به ویژه در زمینه‌های مذهبی.