معنی فارسی beech
B1 /biːt͡ʃ/درخت بیچ، درختی است که برای چوب با کیفیت و برگ‌هایش شناخته می‌شود.
A type of tree known for its hard wood and smooth leaves, often used in woodworking.
- noun
noun
معنی(noun):
A tree of the genus Fagus having a smooth, light grey trunk, oval, pointed leaves and many branches.
معنی(noun):
The wood of the beech tree.
example
معنی(example):
درخت بیچ به خاطر پوست صاف و خاکستری نقره‌ای خود معروف است.
مثال:
The beech tree is known for its smooth, silver-gray bark.
معنی(example):
چوب بیچ به دلیل دوامش غالباً در ساخت مبلمان استفاده می‌شود.
مثال:
Beech wood is often used in furniture making due to its durability.
معنی فارسی کلمه beech
:
درخت بیچ، درختی است که برای چوب با کیفیت و برگ‌هایش شناخته می‌شود.
