معنی فارسی beggar
A2 /ˈbɛɡɚ/شخصی که به دلیل نیاز مالی درخواست کمک میکند.
A person who lives by asking others for money or food.
- noun
- verb
noun
معنی(noun):
A person who begs.
معنی(noun):
A person suffering from extreme poverty.
معنی(noun):
(sometimes affectionate) A mean or wretched person; a scoundrel.
مثال:
What does that silly beggar think he's doing?
معنی(noun):
A minced oath for bugger.
verb
معنی(verb):
To make a beggar of someone; impoverish.
معنی(verb):
To exhaust the resources of; to outdo.
example
معنی(example):
آن beggar در خیابان نشسته بود و کمک میخواست.
مثال:
The beggar sat on the street asking for help.
معنی(example):
او در راه خانه مقداری پول به beggar داد.
مثال:
She gave some money to the beggar on her way home.
معنی فارسی کلمه beggar
:
شخصی که به دلیل نیاز مالی درخواست کمک میکند.
