معنی فارسی bellbird
B1پرنده‌ای که شناخته می‌شود به خاطر صدای زنگ مانندش.
A bird known for its distinct bell-like song.
- noun
noun
معنی(noun):
Any of various birds with a far-carrying bell-like call, including the crested bellbird, Oreoica gutturalis, the New Zealand bellbird, Anthornis melanura and the neotropical bellbirds of the genus Procnias.
معنی(noun):
The bell miner, Manorina melanophrys, a bird that feeds on bell lerp (a variety of psyllid).
example
معنی(example):
پرنده زنگی به خاطر صدای منحصر به فردش معروف است.
مثال:
The bellbird is famous for its distinct call.
معنی(example):
شما می‌توانید اغلب صدای پرنده زنگی را در جنگل بارانی بشنوید.
مثال:
You can often hear the bellbird in the rainforest.
معنی فارسی کلمه bellbird
:
پرنده‌ای که شناخته می‌شود به خاطر صدای زنگ مانندش.
