معنی فارسی blabber
B1 /ˈblæb.ə(ɹ)/بلَبَر به شخصی گفته می‌شود که خواسته یا ناخواسته اطلاعات زیادی را بدون فکر گفت.
A person who talks too much, often revealing unwanted information.
- noun
- verb
noun
معنی(noun):
A person who blabs; a tattler; a telltale.
verb
معنی(verb):
To blather; to talk foolishly or incoherently.
معنی(verb):
To blab; to reveal a secret.
معنی(verb):
To stick out one's tongue.
example
معنی(example):
بلَبَر کسی است که بیش از حد صحبت می‌کند.
مثال:
A blabber is someone who talks too much.
معنی(example):
او خیلی بلَبَر است که هیچ‌کس به رازهایش اعتماد ندارد.
مثال:
He is such a blabber that no one trusts his secrets.
معنی فارسی کلمه blabber
:
بلَبَر به شخصی گفته می‌شود که خواسته یا ناخواسته اطلاعات زیادی را بدون فکر گفت.
