معنی فارسی breaking point
B2نقطه شکستن، لحظه‌ای که فشار یا استرس به حدی می‌رسد که نمی‌توان آن را تحمل کرد.
The moment of greatest stress or tension before something breaks.
- noun
noun
معنی(noun):
The point at which the increasing strain in a material causes it to break.
معنی(noun):
The point at which a person or system succumbs to stresses or pressures and descends into crisis.
example
معنی(example):
استرس مداوم به نقطه شکسته او رسید.
مثال:
The constant stress reached her breaking point.
معنی(example):
هر ماده‌ای یک نقطه شکستن دارد که فراتر از آن نمی‌تواند فشار را تحمل کند.
مثال:
Every material has a breaking point beyond which it cannot withstand pressure.
معنی فارسی کلمه breaking point
:
نقطه شکستن، لحظه‌ای که فشار یا استرس به حدی می‌رسد که نمی‌توان آن را تحمل کرد.
