معنی فارسی bungle
B1 /ˈbʌŋ.ɡ(ə)l/بُنکل کردن، به معنای انجام کاری به طرز ضعیف یا با اشتباه.
To carry out a task in a clumsy or inept manner.
- noun
- verb
noun
معنی(noun):
A botched or incompetently handled situation.
verb
معنی(verb):
To botch up, bumble or incompetently perform a task; to make or mend clumsily; to manage awkwardly.
example
معنی(example):
اگر پروژه را بُنکل کنید، ممکن است شغل خود را از دست بدهید.
مثال:
If you bungle the project, you might lose your job.
معنی(example):
او قصد نداشت ارائه‌اش را بُنکل کند، اما خیلی عصبی بود.
مثال:
She didn't mean to bungle her presentation, but she was very nervous.
معنی فارسی کلمه bungle
:
بُنکل کردن، به معنای انجام کاری به طرز ضعیف یا با اشتباه.
