معنی فارسی burgage
C1 /ˈbɜː(ɹ)ɡɪd͡ʒ/برگاج، نوعی حق تصرف زمین که در آن مالک زمین، آن را به ساکنان در ازای پرداخت مبلغی اجاره می‌دهد.
A type of landholding in which a property owner grants land to a tenant for a fee.
- noun
A medieval tenure in socage under which property in England and Scotland was held under the king or a lord of a town, and was maintained for a yearly rent or for rendering an inferior service (not knight's service) such as watching and warding.
برگاج نوعی حق تصرف زمین در انگلستان قرون وسطی است.
Burgage is a type of land tenure in medieval England.
توافق برگاج به ساکنان این امکان را می‌داد که در ازای اجاره بر روی زمین زندگی کنند.
The burgage arrangement allowed residents to live on the land in exchange for rent.
معنی فارسی کلمه burgage
:
برگاج، نوعی حق تصرف زمین که در آن مالک زمین، آن را به ساکنان در ازای پرداخت مبلغی اجاره می‌دهد.
