معنی فارسی butting
B1 [ˈbʌɾɪŋ]عملی که در آن دو یا چند شیء یا موجود با سر یا بدنه به هم ضربه می‌زنند.
The action of hitting or striking with the head or horns; also refers to interfering or interrupting.
- verb
- noun
verb
معنی(verb):
To join at the butt, end, or outward extremity; to terminate; to be bounded; to abut.
معنی(verb):
To strike bluntly, particularly with the head.
معنی(verb):
To strike bluntly with the head.
مثال:
Rams butt at other males during mating season.
noun
معنی(noun):
An abuttal; a boundary.
example
معنی(example):
بزها به طور بازیگوشانه در میدان به یکدیگر کوبیدند.
مثال:
The goats were butting each other playfully in the field.
معنی(example):
او مدام بدون ارائه پیشنهادی به برنامه‌های ما دخالت می‌کرد.
مثال:
He kept butting into our plans without contributing.
معنی فارسی کلمه butting
:
عملی که در آن دو یا چند شیء یا موجود با سر یا بدنه به هم ضربه می‌زنند.
