معنی فارسی carbonate

B1 /ˈkɑɹbənət/

پور سنجش کننده‌ای در شیمی که شامل کربن و اکسیژن است.

A salt of carbonic acid containing the anion CO3²⁻; used in various chemical processes.

noun

معنی(noun):

Any salt or ester of carbonic acid.

verb

معنی(verb):

To charge (often a beverage) with carbon dioxide.

example

معنی(example):

کربنات سدیم در ساخت شیشه استفاده می‌شود.

مثال:

Sodium carbonate is used in glass making.

معنی(example):

یون‌های کربنات در بسیاری از واکنش‌های شیمیایی مهم هستند.

مثال:

Carbonate ions are important in many chemical reactions.

معنی فارسی کلمه carbonate

پور سنجش کننده‌ای در شیمی که شامل کربن و اکسیژن است.