معنی فارسی ceasefire
B1آتش‌بس، توافقی برای متوقف کردن اقدامات جنگی بین دو یا چند طرف.
A temporary stoppage of war or fighting, typically to allow for negotiations or humanitarian relief.
- noun
noun
معنی(noun):
In warfare, an agreed end to hostilities for a specific purpose. (Typically only temporary).
مثال:
The rebels agreed to a ceasefire while the peace talks were underway.
example
معنی(example):
کشورها برای متوقف کردن نبرد به آتش‌بس توافق کردند.
مثال:
The countries agreed to a ceasefire to stop the fighting.
معنی(example):
آتش‌بس اعلام شد تا به کمک‌های بشردوستانه اجازه داده شود.
مثال:
A ceasefire was declared to allow humanitarian aid.
معنی فارسی کلمه ceasefire
:
آتش‌بس، توافقی برای متوقف کردن اقدامات جنگی بین دو یا چند طرف.
