معنی فارسی clause
B1 /klɔːz/بند، یک واحد دستور زبانی است که از یک فاعل و یک فعل تشکیل می‌شود و می‌تواند مستقل یا وابسته باشد.
A group of words that includes a subject and verb and expresses a complete thought.
- noun
- verb
(grammar) A verb, its necessary grammatical arguments, and any adjuncts affecting them.
(grammar) A verb along with its subject and their modifiers. If a clause provides a complete thought on its own, then it is an independent (superordinate) clause; otherwise, it is (subordinate) dependent.
A separate part of a contract, a will or another legal document.
(shipping) To amend (a bill of lading or similar document).
یک بند گروهی از کلمات است که شامل یک فاعل و یک فعل می‌باشد.
A clause is a group of words that contains a subject and a verb.
در یک جمله، ممکن است چندین بند وجود داشته باشد که به وسیله حرف ربط به هم متصل شده‌اند.
In a sentence, you may find several clauses connected by conjunctions.
معنی فارسی کلمه clause
:
بند، یک واحد دستور زبانی است که از یک فاعل و یک فعل تشکیل می‌شود و می‌تواند مستقل یا وابسته باشد.
