معنی فارسی coefficient
B1 /ˌkəʊ.iˈfɪʃn̩t/ضریب، عددی است که در کنار یک متغیر در یک عبارت ریاضی قرار دارد.
A number used to multiply a variable in mathematical expressions.
- noun
- adjective
noun
معنی(noun):
A constant by which an algebraic term is multiplied.
معنی(noun):
A number, value or item that serves as a measure of some property or characteristic.
adjective
معنی(adjective):
Cooperating
example
معنی(example):
در ریاضیات، ضرایب یک عامل عددی در یک عبارت است.
مثال:
In math, a coefficient is a numerical factor in a term.
معنی(example):
ضریب x در معادله ۵ است.
مثال:
The coefficient of x in the equation is 5.
معنی فارسی کلمه coefficient
:
ضریب، عددی است که در کنار یک متغیر در یک عبارت ریاضی قرار دارد.
