معنی فارسی coercion
B2 /koʊˈɝʃən/اجبار، عمل یا فرایندی که در آن یک فرد یا گروه به انجام کاری مجبور میشود.
The practice of persuading someone to do something by using force or threats.
- noun
(not countable) Actual or threatened force for the purpose of compelling action by another person; the act of coercing.
(not countable) Use of physical or moral force to compel a person to do something, or to abstain from doing something, thereby depriving that person of the exercise of free will.
A specific instance of coercing.
Conversion of a value of one data type to a value of another data type.
The process by which the meaning of a word or other linguistic element is reinterpreted to match the grammatical context.
فشار گروهها منجر به یک تصمیم سریع شد.
The coercion of the groups led to a swift decision.
او با عواقب قانونی برای اجبار مواجه شد.
He faced legal consequences for coercion.
معنی فارسی کلمه coercion
:
اجبار، عمل یا فرایندی که در آن یک فرد یا گروه به انجام کاری مجبور میشود.
