معنی فارسی conciliation
B2عملی از ایجاد صلح یا توافق بین طرف‌های متخاصم.
The act of bringing about peace and resolving conflict between opposing parties.
- noun
noun
معنی(noun):
The process of bringing peace and harmony; the ending of strife.
معنی(noun):
A form of alternative dispute resolution, similar to but less formal than mediation, in which the parties bring their dispute to a neutral third party, who helps lower tensions, improve communications and explore possible solutions.
example
معنی(example):
فرآیند مصالحه چندین هفته طول کشید تا کامل شود.
مثال:
The conciliation process took several weeks to complete.
معنی(example):
مصالحه می‌تواند به حل اختلافات بدون مراجعه به دادگاه کمک کند.
مثال:
Conciliation can help resolve disputes without going to court.
معنی فارسی کلمه conciliation
:
عملی از ایجاد صلح یا توافق بین طرف‌های متخاصم.
