معنی فارسی courtier
B2 /ˈkɔɹtiɚ/شخصی که در دربار پادشاه یا ملکه زندگی می‌کند و به او خدمت می‌کند.
A person who is often present at a royal court and engages in the affairs and intrigues of the court.
- noun
noun
معنی(noun):
A person in attendance at a royal court.
معنی(noun):
A person who flatters in order to seek favour.
معنی(noun):
Any of various nymphalid butterflies of the Asian genus Sephisa.
example
معنی(example):
دربار‌نشین هدایا آورد تا نظر پادشاه را جلب کند.
مثال:
The courtier brought gifts to win the king's favor.
معنی(example):
او یک دربار‌نشین ماهر بود که در سیاست‌های سلطنتی خبره بود.
مثال:
She was a skilled courtier, adept at navigating royal politics.
معنی فارسی کلمه courtier
:
شخصی که در دربار پادشاه یا ملکه زندگی می‌کند و به او خدمت می‌کند.
