معنی فارسی covenant
B2 /ˈkʌv.nənt/معاهده، قراردادی که به توافق یا توافقات مهم بین طرفین اشاره دارد.
An agreement or promise between two or more parties, often formalized in writing.
- noun
- verb
noun
معنی(noun):
An agreement to do or not do a particular thing.
معنی(noun):
A promise, incidental to a deed or contract, either express or implied.
معنی(noun):
A pact or binding agreement between two or more parties.
معنی(noun):
An incidental clause in an agreement.
verb
معنی(verb):
To enter into, or promise something by, a covenant.
معنی(verb):
To enter a formal agreement.
معنی(verb):
To bind oneself in contract.
معنی(verb):
To make a stipulation.
example
معنی(example):
دو طرف پیمانی برای اطمینان از صلح منعقد کردند.
مثال:
The two parties made a covenant to ensure peace.
معنی(example):
پیمان برای رسمی کردن توافقنامه امضاء شد.
مثال:
The covenant was signed to formalize the agreement.
معنی فارسی کلمه covenant
:
معاهده، قراردادی که به توافق یا توافقات مهم بین طرفین اشاره دارد.
