معنی فارسی decree
B2 /dɪˈkɹiː/حکم یا فرمان رسمی که معمولاً از سوی یک مقام بالاتر صادر می‌شود.
An official order or decision made by a ruler or government.
- noun
- verb
noun
معنی(noun):
An edict or law.
معنی(noun):
The judicial decision in a litigated cause rendered by a court of equity.
معنی(noun):
The determination of a cause in a court of admiralty or court of probate.
معنی(noun):
A predetermination made by God; an act of providence.
verb
معنی(verb):
To command by a decree.
مثال:
A court decrees a restoration of property.
example
معنی(example):
دولت یک حکم برای بهبود سلامت عمومی صادر کرد.
مثال:
The government issued a decree to improve public health.
معنی(example):
او یک حکم طلاق از دادگاه دریافت کرد.
مثال:
She received a decree of divorce from the court.
معنی فارسی کلمه decree
:
حکم یا فرمان رسمی که معمولاً از سوی یک مقام بالاتر صادر می‌شود.
