معنی فارسی despair
B2 /dɪˈspɛəɹ/ناامیدی، احساس عدم امید و یأس نسبت به آینده.
The complete loss or absence of hope.
- noun
- verb
noun
معنی(noun):
Loss of hope; utter hopelessness; complete despondency.
مثال:
He turned around in despair, aware that he was not going to survive
معنی(noun):
That which causes despair.
معنی(noun):
That which is despaired of.
verb
معنی(verb):
To give up as beyond hope or expectation; to despair of.
معنی(verb):
To cause to despair.
معنی(verb):
(often with “of”) To be hopeless; to have no hope; to give up all hope or expectation.
example
معنی(example):
او پس از باخت در بازی پر از ناامیدی بود.
مثال:
He was filled with despair after losing the game.
معنی(example):
در ناامیدی‌اش، او قدرتی برای دوباره تلاش کردن پیدا کرد.
مثال:
In her despair, she found strength to try again.
معنی فارسی کلمه despair
:
ناامیدی، احساس عدم امید و یأس نسبت به آینده.
