معنی فارسی diaphones
B2نوعی ساز صوتی که معمولاً برای تولید صداهای خاص در تشخیص موقعیت استفاده می‌شود.
A type of sound-producing device used in certain signaling applications.
- noun
noun
معنی(noun):
A kind of organ pipe.
معنی(noun):
A sound signal which produces sound by means of a slotted piston moved back and forth by compressed air.
معنی(noun):
A particular dialectal variant of a phoneme.
معنی(noun):
All the dialectal variants of a phoneme, considered as a whole.
example
معنی(example):
دیافون‌ها در برخی از فانوس‌های دریایی برای علامت‌گذاری به کشتی‌ها استفاده می‌شوند.
مثال:
Diaphones are used in some lighthouses to signal ships.
معنی(example):
صدای دیافون می‌تواند بر فراز مسافت‌های طولانی منتقل شود.
مثال:
The sound of a diaphone can carry over long distances.
معنی فارسی کلمه diaphones
:
نوعی ساز صوتی که معمولاً برای تولید صداهای خاص در تشخیص موقعیت استفاده می‌شود.
