معنی فارسی dielectric
B2 /ˌdaɪ.əˈlɛk.tɹɪk/دی الکتریک، ماده‌ای عایق الکتریکی که در میدان‌های الکتریکی بار نمی‌شود و به راحتی الکتریسیته را عبور نمی‌دهد.
A non-conductive material that can be polarized by an electric field.
- noun
- adjective
noun
معنی(noun):
An electrically insulating or nonconducting material considered for its electric susceptibility, i.e. its property of polarization when exposed to an external electric field.
adjective
معنی(adjective):
(electrically) insulating
example
معنی(example):
دی الکتریک ماده‌ای است که برق را هدایت نمی‌کند.
مثال:
A dielectric is a material that does not conduct electricity.
معنی(example):
دی الکتریک‌ها اغلب در خازن‌ها برای ذخیره انرژی الکتریکی استفاده می‌شوند.
مثال:
Dielectrics are often used in capacitors to store electrical energy.
معنی فارسی کلمه dielectric
:
دی الکتریک، ماده‌ای عایق الکتریکی که در میدان‌های الکتریکی بار نمی‌شود و به راحتی الکتریسیته را عبور نمی‌دهد.
