معنی فارسی disconcert
B1 /ˌdɪskənˈsɝt/ناراحت کردن، دچار یک وضعیت عدم آرامش یا گیجی کردن شخص.
To unsettle or confuse someone.
- noun
- verb
noun
معنی(noun):
A state of disunion.
verb
معنی(verb):
To upset the composure of.
معنی(verb):
To bring into confusion.
معنی(verb):
To frustrate, discomfit.
مثال:
The emperor disconcerted the plans of his enemy.
example
معنی(example):
سؤال غیرمنتظره به نظر می‌رسید که او را ناراحت کرده است.
مثال:
The unexpected question seemed to disconcert him.
معنی(example):
تغییر ناگهانی در برنامه‌ها تیم را به هم می‌ریزد.
مثال:
The sudden change in plans will disconcert the team.
معنی فارسی کلمه disconcert
:
ناراحت کردن، دچار یک وضعیت عدم آرامش یا گیجی کردن شخص.
