معنی فارسی disdain
B2 /dɪsˈdeɪn/تحقیر، احساس یا نگرش منفی نسبت به کسی یا چیزی که برای فرد پایین‌تر از خود می‌داند.
A feeling of contempt or scorn towards someone or something regarded as unworthy.
- noun
- verb
A feeling of contempt or scorn.
The cat viewed the cheap supermarket catfood with disdain and stalked away.
That which is worthy to be disdained or regarded with contempt and aversion.
The state of being despised; shame.
To regard (someone or something) with strong contempt.
To be indignant or offended.
او برای کسانی که به کارش احترام نمی‌گذاشتند، تحقیر احساس کرد.
She felt disdain for those who did not respect her work.
تحقیر او نسبت به قوانین در طول جلسه واضح بود.
His disdain for the rules was apparent during the meeting.
معنی فارسی کلمه disdain
:
تحقیر، احساس یا نگرش منفی نسبت به کسی یا چیزی که برای فرد پایین‌تر از خود می‌داند.
