معنی فارسی displeasure
B1 /dɪsˈplɛʒɚ/ناراحتی به معنای عدم رضایت یا احساس بد درباره یک موضوع است.
A feeling of dissatisfaction or annoyance.
- noun
- verb
noun
معنی(noun):
A feeling of being displeased with something or someone; dissatisfaction; disapproval.
معنی(noun):
That which displeases; cause of irritation or annoyance; offence; injury.
معنی(noun):
A state of disgrace or disfavour.
verb
معنی(verb):
To displease or offend.
example
معنی(example):
او ناراحتی خود را نسبت به تصمیم نشان داد.
مثال:
He showed his displeasure at the decision.
معنی(example):
ناراحتی او زمانی که خبر را شنید واضح بود.
مثال:
Her displeasure was evident when she heard the news.
معنی فارسی کلمه displeasure
:
ناراحتی به معنای عدم رضایت یا احساس بد درباره یک موضوع است.
