معنی فارسی dispossession
B2 /dɪspəˈzɛʃn̩/تصرف، عمل از بین بردن حق مالکیت یا مالکیت افراد یا گروه‌ها بر دارایی‌ها.
The act of taking away someone's possessions or rights, often resulting in loss.
- noun
noun
معنی(noun):
The act of dispossessing someone of something.
معنی(noun):
The casting out of an evil spirit that has possessed someone; exorcism.
example
معنی(example):
تصرف زمین منجر به بسیاری از درگیری‌ها شد.
مثال:
The dispossession of the land caused many conflicts.
معنی(example):
تصرف می‌تواند به از دست رفتن فرهنگ برای جوامع منجر شود.
مثال:
Dispossession can lead to cultural loss for communities.
معنی فارسی کلمه dispossession
:
تصرف، عمل از بین بردن حق مالکیت یا مالکیت افراد یا گروه‌ها بر دارایی‌ها.
