معنی فارسی disquiet
B2 /dɪsˈkwaɪət/بی‌قراری، حالتی از نگرانی یا ناراحتی که می‌تواند به خاطر یک موضوع خاص باشد.
A state of unease or anxiety.
- noun
- verb
- adjective
noun
معنی(noun):
Lack of quiet; absence of tranquility in body or mind
verb
معنی(verb):
To make (someone or something) worried or anxious.
مثال:
He felt disquieted by the lack of interest the child had shown.
adjective
معنی(adjective):
Deprived of quiet; impatient, restless, uneasy.
example
معنی(example):
صداهای بلند اتاق را پر از بی‌قراری کردند.
مثال:
The loud noise filled the room with disquiet.
معنی(example):
او در مورد امتحان آینده احساس نگرانی کرد.
مثال:
She felt a sense of disquiet about the upcoming exam.
معنی فارسی کلمه disquiet
:
بی‌قراری، حالتی از نگرانی یا ناراحتی که می‌تواند به خاطر یک موضوع خاص باشد.
