معنی فارسی disquieting
B2ناراحت‌کننده و نگران‌کننده؛ چیزی که موجب اضطراب می‌شود.
Causing anxiety or unease.
- verb
- noun
- adjective
verb
معنی(verb):
To make (someone or something) worried or anxious.
مثال:
He felt disquieted by the lack of interest the child had shown.
noun
معنی(noun):
The act by which someone or something is disquieted.
adjective
معنی(adjective):
Causing mental trouble or anguish; upsetting; making uneasy.
example
معنی(example):
شایعات نگران‌کننده به سرعت در سراسر شهر پخش شد.
مثال:
The disquieting rumors spread quickly throughout the town.
معنی(example):
او احساس نگران‌کننده‌ای داشت که چیزی اشتباه است.
مثال:
He had a disquieting feeling that something was wrong.
معنی فارسی کلمه disquieting
:
ناراحت‌کننده و نگران‌کننده؛ چیزی که موجب اضطراب می‌شود.
