معنی فارسی dotage
B2 /ˈdoʊtɪdʒ/دوره‌ای از زندگی که فرد به دلیل سن بالا دچار زوال عقل یا ضعف جسمانی می‌شود.
The period of life in which a person is old and often loses mental faculties.
- noun
noun
معنی(noun):
Decline in judgment and other cognitive functions, associated with aging; senility.
معنی(noun):
Fondness or attentiveness, especially to an excessive degree.
معنی(noun):
Foolish utterance(s); drivel.
example
معنی(example):
در پیری‌اش، او اغلب فراموش می‌کند که کلیدهایش را کجا گذاشته است.
مثال:
In his dotage, he often forgets where he put his keys.
معنی(example):
در دوران پیری‌اش، او به یاد روزهای جوانی‌اش می‌افتاد.
مثال:
During her dotage, she reminisced about her youth.
معنی فارسی کلمه dotage
:
دوره‌ای از زندگی که فرد به دلیل سن بالا دچار زوال عقل یا ضعف جسمانی می‌شود.
