معنی فارسی epigraph
B2 /ˈɛpɪˌɡɹæf/نوشته‌ای که معمولاً در بالای یک متن یا بر روی بناها برای اشاره به موضوع خاصی قرار می‌گیرد.
A quote or phrase at the beginning of a literary work, often intended to suggest its theme.
- noun
- verb
noun
معنی(noun):
An inscription, especially on a building.
معنی(noun):
A literary quotation placed at the beginning of a book or other text.
معنی(noun):
(of a function) The set of all points lying on or above the function's graph.
verb
معنی(verb):
To provide (a literary work) with an epigraph.
example
معنی(example):
کتاب با یک اپیگراف از یک فیلسوف مشهور آغاز می‌شود.
مثال:
The book starts with an epigraph from a famous philosopher.
معنی(example):
او یک اپیگراف بر روی بنای یادبود برای گرامیداشت جان‌باختگان حک کرد.
مثال:
He inscribed an epigraph on the monument to honor the fallen.
معنی فارسی کلمه epigraph
:
نوشته‌ای که معمولاً در بالای یک متن یا بر روی بناها برای اشاره به موضوع خاصی قرار می‌گیرد.
