معنی فارسی exponent
B1 /ˈɛkspoʊnənt/در ریاضیات، عددی که مشخص میکند یک عدد چند بار در خود ضرب میشود.
A number that shows how many times to use the base in multiplication.
- noun
One who expounds, represents or advocates.
The number by which a value (called the base) is said to be raised to a power in exponentiation: for example, the 3 in 2^3=8.
The degree to which the root of a radicand is found, for example, the 2 in \sqrt[2]r=b.
A manifestation of a morphosyntactic property.
The part of a floating-point number that represents its exponent value.
در ریاضیات، یک توان به شما میگوید که چند بار یک عدد را در خود ضرب کنید.
In math, an exponent tells you how many times to multiply a number by itself.
توان 2 در عبارت 2^3 برابر با 3 است.
The exponent of 2 in the expression 2^3 is 3.
معنی فارسی کلمه exponent
:
در ریاضیات، عددی که مشخص میکند یک عدد چند بار در خود ضرب میشود.
