معنی فارسی falter
B1 /ˈfɒltə(r)/تردید کردن، در انجام یا گفتن چیزی در حین سختی یا عدم اطمینان.
To hesitate or waver in action or purpose.
- noun
- verb
noun
معنی(noun):
Unsteadiness.
verb
معنی(verb):
To waver or be unsteady; to weaken or trail off.
معنی(verb):
To stammer; to utter with hesitation, or in a weak and trembling manner.
معنی(verb):
To fail in distinctness or regularity of exercise; said of the mind or of thought.
معنی(verb):
To stumble.
معنی(verb):
To lose faith or vigor; to doubt or abandon (a cause).
معنی(verb):
To hesitate in purpose or action.
معنی(verb):
To cleanse or sift, as barley.
example
معنی(example):
او در حین سخنرانی‌اش شروع به تردید کرد.
مثال:
She began to falter during her speech.
معنی(example):
اعتماد به نفس او حتی در زمان‌های سخت هم تردید نکرد.
مثال:
His confidence did not falter even in tough times.
معنی فارسی کلمه falter
:
تردید کردن، در انجام یا گفتن چیزی در حین سختی یا عدم اطمینان.
