معنی فارسی famine

B2 /ˈfæmɪn/

قحطی، وضعیت کمبود شدید غذا در یک منطقه است که معمولاً به علت شرایط طبیعی یا اجتماعی رخ می‌دهد.

An extreme scarcity of food affecting a large number of people.

noun

معنی(noun):

Extreme shortage of food in a region.

معنی(noun):

A period of extreme shortage of food in a region.

معنی(noun):

Starvation or malnutrition.

معنی(noun):

Severe shortage or lack of something.

example

معنی(example):

این منطقه سال گذشته از قحطی شدید رنج می‌برد.

مثال:

The region suffered from a severe famine last year.

معنی(example):

قحطی می‌تواند اثرات ویرانگری بر روی جامعه‌ها داشته باشد.

مثال:

Famine can have devastating effects on communities.

معنی فارسی کلمه famine

قحطی، وضعیت کمبود شدید غذا در یک منطقه است که معمولاً به علت شرایط طبیعی یا اجتماعی رخ می‌دهد.