معنی فارسی feeb
B1 /fiːb/واژه‌ای غیررسمی و عامیانه که به شخصی که به اشتباه خود اعتماد به نفس ندارد، اطلاق می‌شود.
A slang term for someone who feels incompetent or foolish.
- noun
noun
معنی(noun):
Someone who is feeble-minded; an idiot.
example
معنی(example):
او بعد از ارتکاب اشتباه خود را یک بی‌غیرت نامید.
مثال:
He called himself a feeb after making a mistake.
معنی(example):
احساس بی‌غیرتی نکن؛ همه اشتباه می‌کنند.
مثال:
Don't feel like a feeb; everyone makes mistakes.
معنی فارسی کلمه feeb
:
واژه‌ای غیررسمی و عامیانه که به شخصی که به اشتباه خود اعتماد به نفس ندارد، اطلاق می‌شود.
