معنی فارسی fiend
B2 /fiːnd/شیطان، موجودی شرور که در داستان‌ها و افسانه‌ها به کار می‌رود.
An evil spirit or demon; a wicked or cruel person.
- noun
- verb
noun
معنی(noun):
A devil or demon; a malignant or diabolical being; an evil spirit.
معنی(noun):
A very evil person.
معنی(noun):
An enemy; a foe.
مثال:
Religion teaches us to love everybody, be one fiend or friend.
معنی(noun):
The enemy of mankind, specifically, the Devil; Satan.
معنی(noun):
An addict or fanatic.
مثال:
He's been a jazz fiend since his teenage years.
verb
معنی(verb):
To yearn; to be desperate (for something).
example
معنی(example):
او به خاطر اعمال بی‌رحمانه‌اش به عنوان یک شیطان شناخته می‌شد.
مثال:
He was considered a fiend for his cruel actions.
معنی(example):
شرور داستان واقعاً یک شیطان بود.
مثال:
The villain in the story was a real fiend.
معنی فارسی کلمه fiend
:
شیطان، موجودی شرور که در داستان‌ها و افسانه‌ها به کار می‌رود.
